معارف منطقی

در پژوهش کنونی، این مسئله را می‌کاویم که منشأ تصورات يا مفاهيم چیست و آنها از چه منبع يا منابعي به دست مي‌آيند؟ راه‌حل برگزیده و پیشنهادی اين است که منشأ همة مفاهيم يا تصورات، علوم حضوري‌اند: مفاهيم نظري از مفاهيم بديهي به دست می‌آیند و مفاهيم بديهي از علوم حضوری ناشی می‌شوند. در نتیجه، منشأ همة مفاهیم یا تصورات حقیقی بدیهی، علوم حضوری است؛ چنانکه مفاهیم غیرحقیقی نیز به علوم حضوری ارجاع می‌یابند؛ البته با واسطة مفاهیم حقیقی. در پی راه‌حل برگزیده، مسئله‌ای دشوار فرارویمان طرح می‌شود: مفاهيم بديهي چگونه از علوم حضوري برگرفته مي‌شوند؟ در واکنش به این مسئله با درونکاوي و اشراف بر نفس و ذهن و چگونگي کارکرد آنها در مواجهه با پديدهها درمييابيم که ساختن مفاهيم، اعم از جزئي و کلي، پس از علم حضوري و شهودي به احساس و انعکاس آن در ذهن رخ میدهد. این بیان، مهم‌ترین دستاورد روش‌شناختی و معرفت‌شناختی نظرية برگزيده در این ساحت است. بدین‌ترتیب، دستاورد اساسی راه‌حل برگزیده و مشغلة اصلی پژوهش کنونی، تبیین نقش معرفت‌های حضوری در زیرساختارها یا مفاهیم علوم انسانی و نقش آن معرفت‌ها در پیدایش و ساماندهی دانش‌های انسانی است. با استقرایی شهودی، نقش نظریة برگزیده را هر يک از علوم انساني می‌کاویم.